Overpeinzingen

Het werkt om die te verkrijgen door zinloze dingen te doen, en smijt ermee in ruil voor zinloze dingen die het niet nodig heeft, en zelfs niet wil. Het huurt andere lichamen in, zodat die het kunnen beschermen en nog meer zinloze dingen kunnen vergaren die het zijn eigendom noemen kan. Het zoekt om zich heen naar speciale lichamen die zijn droom kunnen delen. Soms droomt het dat het de overwinnaar is van lichamen zwakker dan hij. Maar in sommige fasen van de droom is het de slaaf van lichamen die hem willen kwetsen en kwellen.

3. De serie avonturen van het lichaam, vanaf het tijdstip van de geboorte tot aan de dood, vormen het thema van iedere droom die de wereld ooit heeft gehad. De ‘held’ van deze droom zal nooit veranderen, en zijn bedoeling evenmin. Hoewel de droom zelf vele vormen aanneemt, en ogenschijnlijk een grote verscheidenheid laat zien aan plaatsen en gebeurtenissen waarin zijn ‘held’ zich bevindt, heeft de droom maar één bedoeling die op vele manieren wordt onderwezen. Deze ene les probeert het steeds en steeds opnieuw en nogmaals te onderwijzen: dat het zelf oorzaak is, en geen gevolg. En jij bent zijn gevolg, en kunt zijn oorzaak niet zijn.

4. Zo ben jij niet de dromer, maar de droom. En dus dool je doelloos plaatsen en gebeurtenissen in en uit die de droom spint. Dat dit alles is wat het lichaam doet is waar, want het is slechts een figuur in een droom. Maar wie reageert op figuren in een droom tenzij hij ze als werkelijk beschouwt? Zodra hij ze ziet zoals ze zijn, hebben ze niet langer effect op hem, omdat hij begrijpt dat hij aan hen hun gevolgen heeft gegeven door ze te veroorzaken, en ze een schijn van werkelijkheid te verlenen.

5. Hoezeer ben jij bereid te ontkomen aan de gevolgen van alle dromen die de wereld ooit heeft gehad? Is het jouw wens dat geen enkele droom de oorzaak lijkt van wat jij doet? Laten we dan gewoon naar het begin van de droom kijken, want het deel dat jij ziet is slechts het tweede deel, waarvan de oorzaak in het eerste ligt. Niemand die slaapt en in de wereld aan het dromen is, herinnert zich zijn aanval op zichzelf. Niemand gelooft dat er werkelijk een tijd is geweest dat hij niets van een lichaam wist en zich deze wereld nooit als werkelijk kon hebben voorgesteld. Hij zou meteen gezien hebben dat deze ideeën een en dezelfde illusie behelzen, te belachelijk voor iets anders dan te worden weggelachen. Hoe serieus, hoe ernstig lijken ze nu! En niemand kan zich herinneren wanneer ze met gelach en ongeloof werden begroet. Wij kunnen ons dit wel herinneren, als we hun oorzaak maar direct onder ogen zien. Dan zullen we reden tot lachen zien, en geen grond voor angst.

6. Laten we de droom die hij heeft weggegeven teruggeven aan de dromer, die de droom ziet als iets los van hem dat hem is aangedaan. In de eeuwigheid, waar alles één is, sloop een nietig dwaas idee binnen waarom de Zoon van God vergat te lachen. Door dit te vergeten werd de gedachte een serieus idee, in staat tot zowel verwezenlijking als werkelijke gevolgen. Samen kunnen we ze beide weglachen, en begrijpen dat de tijd geen inbreuk kan maken op de eeuwigheid. Het is ridicuul te denken dat de tijd de eeuwigheid kan omringen, die juist betekent dat er geen tijd bestaat.

7. Een tijdloosheid waarin de tijd tot werkelijkheid is gemaakt, een deel van God dat zichzelf kan aanvallen, een afgescheiden broeder als vijand, een denkgeest in een lichaam: het zijn allemaal vormen van circulariteit waarvan het einde bij haar uitgangspunt begint, en bij haar oorzaak eindigt. De wereld die jij ziet is een precieze weergave van wat jij dacht te hebben gedaan. Behalve dat je nu denkt dat wat jij deed jou is aangedaan. De schuld voor wat jij hebt gedacht wordt buiten jezelf gelegd, op een schuldige wereld die in jouw plaats jouw dromen droomt en jouw gedachten denkt. Ze brengt haar wraak, niet de jouwe. Ze houdt je eng in een lichaam opgesloten, dat ze bestraft vanwege al de zondige zaken die het lichaam uitricht in haar droom. Jij hebt niet de macht ervoor te zorgen dat het lichaam zijn kwade daden stopzet, omdat jij het niet gemaakt hebt en geen controle kunt uitoefenen op zijn handelingen, zijn doel of zijn lot.

8. De wereld demonstreert slechts een oeroude waarheid: je zult geloven dat anderen jou precies datgene aandoen wat jij denkt dat jij hun hebt aangedaan. Maar als je eenmaal jezelf zover hebt gebracht hun de schuld te geven, zul je de oorzaak niet zien van wat ze doen, omdat jij verlangt dat de schuld op hen rust. Hoe kinderachtig is de koppige manoeuvre om je onschuld te behouden door de schuld naar buiten af te schuiven, maar nooit los te laten! Het is niet makkelijk de grap daarvan te zien wanneer jouw ogen overal rondom je de zware gevolgen ervan aanschouwen, maar zonder hun onbeduidende oorzaak. Zonder de oorzaak lijken de gevolgen ervan inderdaad ernstig en droevig. Toch volgen ze er slechts uit. En het is juist hun oorzaak die uit niets volgt, en slechts een grap is.

9. Met mild gelach neemt de Heilige Geest de oorzaak waar, en kijkt niet naar de gevolgen. Hoe zou Hij anders jouw dwaling kunnen corrigeren, jij die de oorzaak volkomen over het hoofd hebt gezien? Hij nodigt jou uit ieder verschrikkelijk gevolg bij Hem te brengen, zodat jullie samen naar de dwaze oorzaak ervan kunnen kijken, en jij met Hem een ogenblik kunt lachen. ]ij beoordeelt gevolgen, maar Hij heeft hun oorzaak beoordeeld. En door Zijn oordeel zijn de gevolgen weggenomen. Misschien kom jij in tranen. Maar hoor hoe Hij zegt: ‘Mijn broeder, heilige Zoon van God, aanschouw je ijdele droom waarin dit kon gebeuren.’ En je zult het heilig ogenblik verlaten met jouw lachen en dat van jouw broeder, vergezeld van het Zijne.